Каталог статей из сборников научных конференций и научных журналов- Классическая и современная литература: преемственность и перспективы обновления

І. С. Мяцеліца Малодшы навуковы супрацоўнік,

ДНУ “Цэнтр даследаванняў беларускай культуры,

мовы і літаратуры НАН Беларусі”,

Мінск, Беларусь

У пэўныя перыяды гісторыі сусветнай літаратуры рыфма з’яўлялася абавязковым складнікам паэтычнай мовы і доўгі час лічылася нават “сінонімам верша” [5, с. 303]. Для беларускага вершаскладання рыфма цягам не аднаго стагоддзя характэрна ў высокай ступені. Пра гэта сведчаць і шматлікія ўзоры вуснай народнай творчасці (рыфмаваныя загадкі, прымаўкі, замовы і г.д.), і ўстойлівая яе папулярнасць у літаратурных творцаў – бясспрэчна, на сённяшні дзень абсалютная большасць класічнай беларускай паэзіі напісана з выкарыстаннем самых розных відаў рыфмаў. Пачатак ХХІ стагоддзя як чарговы ўмоўны пункт адліку быў адзначаны абнаўленнем зместу паэзіі і прадказальна прывёў да заўважных зрухаў у галіне яе формы.

А. А. Чевтаев Кандидат филологических наук,

Российский государственный гидрометеорологический университет,

г. Санкт-Петербург, Россия

В книге стихотворений К.Д. Бальмонта «Горящие здания» (1900) обнаруживается интенсивный поиск поэтическим «я» новых смысловых координат мировосприятия и задается тот ценностный вектор развития бальмонтовского символизма, который впоследствии сформирует многомерную мифопоэтическую модель универсума. Стихотворения, вошедшие в состав данной лирической книги, концептуально реализуют идею художественного онтологизма и природного пересотворения человеческой души, устремленной к познанию неведомых пределов бытия.

Е. А. Волк Магистрант,

 БГПУ,

 г. Минск, Республика Беларусь

Тема апокалипсиса интересует многих современных русских писателей. К проблемам эсхатологии обращается и Л. Петрушевская, по-своему осмысливая их в рассказах «Гигиена» и «Новые Робинзоны». В первом произведении воссоздается традиционная для антиутопии ситуация  пандемии, которая служит здесь индикатором нравственной деградации героев.

Т. П. Хоміч Кандыдат філалагічных навук

Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт

імя Максіма Танка, г. Мінск, Рэспубліка Беларусь

Сучасная беларуская пісьменніца Людміла Рублеўская, у творчым актыве якой на сённяшні дзень значнае месца займаюць празаічныя творы (толькі сёлета выйшаў асобнай кнігай раман “Дагератып”, а ў часопісе “Дзеяслоў” (№ 89, 2017) ужо з’явіліся першыя раздзелы новага рамана “Пантофля Мнемазіны”), пачала свой творчы шлях з паэтычных шуканняў. У 1990-м годзе ўбачылі свет дзве першыя кнігі лірыкі – “Адукацыя” і “Крокі па старых лесвіцах”. Наступнымі дасягненнямі ў паэзіі сталі зборнікі “Замак месячнага сяйва” (1992), “Застаюся” (1996), “Балаган” (2000), “Рыцарскія хронікі” (2001), “Над замкавай вежай” (2003). У 2007 годзе пад вокладкай серыі “Беларуская паэзія ХХІ стагоддзя” выйшла кніга вершаў і эсэ “Шыпшына для Пані”, якая аб’яднала лепшыя паэтычныя набыткі Л. Рублеўскай у адно канцэптуальнае цэлае, схаванае за аўтарскім вобразам “сад”. Кожны з дзесяці раздзелаў гэтага зборніка ўяўляе сабой мастакоўскую інтэрпрэтацыю частак вялікага “саду” – быцця чалавека, якое паўстае на старонках кнігі ў розных сваіх іпастасях, прычым у яскравай міфапаэтычнай аправе: “Сад камянёў”, “Сад скрыжавання”, “Сад храма”, “Сад агню” (гэтыя і іншыя назвы раздзелаў).